Airdrop, czyli inaczej “zrzut” to funkcja napisana w języku programowania, które na wybrane adresy w systemie opartym o blockchain wysyła informacje. W tym przypadku o “zrzuceniu” nowych tokenów.
Deweloperzy projektu, którego waluta będzie ‘zrzucana’ na portfele, zapisują aktualny stan blockchaina (poprzez zrobienie ‘zdjęcia’). W zależności od ilości posiadanych tokenów np. Ethereum, dostajemy określoną ilość nowych tokenów. Dla przykładu – posiadamy 1 ETH, a więc otrzymujemy 500 tokenów X. Proporcjonalnie – gdybyśmy posiadali 10 ETH – otrzymalibyśmy ich 5000.
Jak otrzymać tokeny?
Często…nie trzeba nic robić – wystarczy posiadać na portfelu (np. MyEtherWallet) określone tokeny – na przykład Ethereum lub po prostu takowy portfel posiadać (warunkiem jest posiadanie na nim transakcji – nie może być pusty). Innym sposobem jest śledzenie projektów i czekanie na zrzut tokenów – w tym wypadku wystarczy zarejestrować się na stronie projektu i wpisać swój adres portfela.
Airdrop może służyć różnym celom – marketingowym, w celu wypromowania jakiegoś produktu opartego o nowe coiny, czy np. funkcyjnego – zrzucając token, który będzie miał jakąś użyteczność.
Jeżeli tokeny nie są jeszcze wyceniane na żadnej giełdzie i nie można ich sprzedać – tak zwykle bywa z airdropami, jako że charakteryzują początkową fazę projektu – pozostaje czekać na informację o współpracy z giełdami, aby móc je na takowe wysłać i wymienić.
Tokeny o większej wycenie.
Wyższe wyceny i natychmiastowa płynność na giełdzie występuje podczas hard forków.
Hard fork to radykalna zmiana w protokole oprogramowania, która sprawia że wygenerowane do tej pory bloki i transakcje stają się niekompatybilne z nową wersją oprogramowania. Aby móc korzystać z nowej wersji, node’y (wezły sieci) muszą zaktualizować starą wersję oprogramowania, co nie jest koniecznie w przypadku soft forka.
Taki rodzaj zmiany często skutkuje powstaniem nowej kryptowaluty, ponieważ odbiega się w znacznym stopniu od założeń, które były obecne w jakiejś kryptowalucie (np. następują poważne zmiany w blockchainie). Kryptowaluty darzone są dużym zaufaniem, właśnie dlatego że to, co raz zostało napisane nigdy nie może zostać zmienione. W związku z tym, wprowadzając radykalne zmiany (hard fork) należy dosłownie skopiować łańcuch bloków, wprowadzić je i następnie uruchomić nowy system. Nowa kryptowaluta powstaje właśnie w takim wypadku. Przykładem może być hard fork na Ethereum, który skutkował powstaniem Ethereum Classic czy np. hard fork na Bitcoinie, który skutkował powstaniem Bitcoin Cash.
Czasami cała społeczność danej kryptowaluty zgdza się, że potrzebna jest zmiana, by coś mogło lepiej działać. W takim wypadku, nie jest tworzona nowa kryptowaluta.
Przykładem hard forka bez powstania nowej kryptowaluty, jest np. fork na Waves, w którym dzieląc łańcuch zmieniono niektóre założenia, dzięki którym zwiększyła się znacznie przepustowość sieci. Nie było zatem sensu tworzyć nowej kryptowaluty o innej nazwie, bo cała społeczność stwierdziła, że aktualizacja wyjdzie im na dobre. Po jej wprowadzeniu, wszyscy użytkownicy, którzy są węzłami (posiadają pełną wersje klienta Waves) mogli zaktualizować oprogramowanie i zacząć działać na jego nowej wersji.
Jak otrzymać kryptowalutę po hard forku?
Żeby otrzymać nową kryptowalutę, tworzoną podczas hard forka, należy posiadać jakąś ilość kryptowaluty aktualnie istniejącej na tym blockchainie, na portfelu – w którym kontrolujemy klucz prywatny.
np. Przechowując na portfelu 7 Ethereum (ETH), otrzymujesz 7 Ethereum Classic (ETC).
